Po cóż żyjemy, jeśli nie po to, by życie czynić łatwiejszym dla siebie nawzajem.
Szczęście w życiu to przecież, kochać i być kochanym. Dlaczego robimy inaczej, co dzień, co chwilę. Jak wiele z nich nie ma sensu i jak wiele z nich to tylko puste uczucia, żeby uspokoić swoje sumienie. Robimy różne rzeczy. sprawiając wrażenie ludzi, którzy nie rozumieją tak naprawdę ich sensu. Potrafią bardzo wiele, potrafią obudzić nadzieję, zachęcić do życia na nowo. Potrafią sprawić cuda, ale potrafią też zabić, zniszczyć i zdeptać człowieka i wszystko w co ten człowiek wierzy.
Jacy jesteśmy wtedy dumni z siebie. Uczucia jak trudno czasami ich dotrzymać, a jak łatwo z nich uczynić przedmiot naszej drwiny. Jak łatwo o nich zapominamy, ale jak chętnie dopominamy się ich realizacji, ich realizacji wobec nas samych.
Potrafimy nieraz latami wypominać innym, że czegoś nie spełnili, czego nam obiecali, a my, my sami kim jesteśmy, że mamy prawo do oceny innych, gdy sami postępujemy inaczej. Zachowując się jak panowie życia i śmierci, jak właściciele marzeń, a jesteśmy egoistyczni myślący tylko o sobie i dla siebie. Bardzo świadomie, w nadziei, że drugi tego nie dostrzeże. Tylko, że po co to robić, a potem pilnować, by prawda nie wyszła na jaw.
Uczucia które otaczają nas codziennie, radosne i smutne. Czasami myślę, jakby to było, gdyby nagle zabrakło nam ich, gdybyśmy poznali sens i znaczenie każdego na świecie i jakby to było, gdyby nagle nam to wszystko spowszedniało. Co by było, gdyby nasze uczucia nagle nic nie znaczyły. Uczucia te wielkie i te małe, te które niosą radość i te które niosą ze sobą żal, smutek, czasami nadzieję. Uczucia nasze robione w radości ogromnej, z miłości, czasami z lęku, z obawy przed oceną innych. Nie każdy tylko chce dać je tak, by nikomu nie wyrządzić krzywdy. Jakże to ważne i jak czasami ktoś daje beznadziejnie. Istotą życia jest miłość, istotą miłości jest dobro, dobrem jest wszystko kogo kochamy, miłość jest wszystkim, świat żyje swoim życiem, mój świat żyje tak, jak ja człowiek żyje dla drugiego. Miłość jest najważniejsza, bo jest większą wartością, należy trzymać się jej, nie ranić serca dla kaprysu nie mówić, że kochasz, jak masz kłamać, żeby żyć trzeba kochać uczciwie...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz